Hoe we het heilige verloren is een vindtocht om het weer terug op te nemen in onze gemeenschappen. Los van ideologie, religie, politiek of wetenschapsdogma’s
Hoe we het heilige verloren

Hoe we het heilige verloren is een vindtocht om het weer terug op te nemen in onze gemeenschappen. Los van ideologie, religie, politiek of wetenschapsdogma’s
Wanneer je onze landkaart op z’n kant houdt, zie je de Samenloop van Rijn, Maas en Schelde. Onze Hollandse Delta is een Samenloop van Water. Tijdens Prinsessendag, een Dialoog initiatief als tegenwicht voor Prinsjesdag, het hoogtepunt van politiek beleid en
Rust, Ruimte en Tijd waren de rode draad in onze onderneming Take the Journey. Een uitdagende tocht van 3 weken in augustus 2023 in het land van het Licht: Jutland, Denemarken. Meereizen in een krachtveld, zorgdragen voor je eigen Practice
We nodigen je uit voor de IWerkplaats De toekomst van ondernemende vrouwen. Het is een eerste dialogische verkenning van de thema’s creativiteit, continuïteit en caring. We organiseren deze dag nav een artikel dat ik schreef (Welke vraag stelt de toekomst
Op de vraag waar ik de Toekomst het meest indringend heb gevoeld: in 2012, op de gletsjer van Snaefellsness, een vulkaan in het westen van IJsland. Indringend het besef ook, dat de Toekomst iets aan en van ons vraagt. Bijvoorbeeld
In onze wetenschappelijke en rationele kijk op de wereld speelt Wijsheid geen rol. Daarmee negeren we existentiële waarnemingen van de werkelijkheid. Het is belangrijk dat Wijsheid een nieuwe actualiteit krijgt. Voor de uitdagingen in onze wereld moeten we Wijsheid terugvinden.
Degene die stopte toen ik stopte op het pad langs het Duin. Ze moet een verloren rust in mij hebben gevoeld. al mijn haast loste op in Stilte, werd heelheid. Ik zag hoe je mij zag – alles in jouw
Take the Journey, naar de Noord- en Westkust van Jutland. ‘Land van het Licht’, waar de Oostzee en de Noordzee elkaar ontmoeten. Land met de lange kustlijn, van de windmolens en vuurtorens, van de oneindige graanvelden en talloze prehistorische megalieten.
Mijmerend op een bankje en kijkend naar het oeroude, paradijselijke landschap met Jeneverbessen dringt zich een inzicht op: Onthouden wat vergeten is. We hebben een oude cultuur, een traditie, een oude gemeenschap. Waarin Kennis en Wijsheid geborgen is. Laten we
Glinsterend komt de Geul mij tegemoet. Kleine stroomversnellinkjes babbelen met de omgeving. Meanderend, dan weer wat breder, dan weer wat smaller. Een paar weken geleden vond ik een klein boekje ‘De Geul van bron tot monding‘ van Olaf op den