Zorgen is het fundament van een nieuw verhaal voor Inheems Bewustzijn in Nederland. Zorgen voor het landschap, voor de gemeenschap en voor het heilige, mystieke of magische. Om ‘zorgen’ in deze context te leren begrijpen, zullen we ons afvragen wat zorgen betekent. Onze cultuur en traditie van Nederland kent een lange traditie van zorgen. Wat heeft zorgen al die tijd gevoed? Is die oude voedingsbodem nog zichtbaar? Of komt er Ruimte om iets anders te denken over zorgen? Ik reis langs religieuze echo’s, politieke ideologie en psycho-dynamiek. En kom uit bij het bewustzijn van de Aarde.
Beleef de Lente
De camera’s van Beleef de Lente weer staan weer aan. Onopgemerkt kan je via webcams meekijken met de ouderlijke zorg van broedende vogels. Het eerste ei, broeden, voeden, uitvliegen en de keepjes van zelf eten zoeken leren. Iedere soort vogel heeft zijn eigen gewoontes en taakverdelingen. Ik vind het zó wonderschoon om naar te kijken. Dit is zorg, die heel vanzelfsprekend is. We kunnen de tekentaal van de vogels niet helemaal begrijpen, maar zouden vogelouders net zulke kwesties rond zorg hebben als wij mensen? Waarom zorgen wij eigenlijk?
Religieuze echo’s
Onze religieuze tradities hebben altijd een sterk gemeenschapsgevoel gecultiveerd met zorgen voor de armen en zieken. De eerste hospices werden gesticht door religieuzen. Nog steeds is in kerkelijke kringen een echo van deze zorg hoorbaar en zichtbaar. Nu niet meer breed maatschappelijk, maar wel nog steeds in eigen kring. Daarnaast is er in ons land nog altijd een sfeer van ‘weldoen’ op te merken. Misschien niet meer zo door een bewogen hart, maar door een sluimerend en onbewust schuldgevoel, een gevoel van tekort doen of zelfs boetedoening. Of omdat het zo hoort. Zo zijn we opgevoed. Zorgen omdat je een goed mens wil zijn.
Politieke ideologie
Altijd heeft er in Europa wel ergens de wind gewaaid van het collectivisme. Mensen nemen de zorg op vanuit een collectieve gedachte, zoals bv “je doet het voor een ander”. Het individu zèlf met al zijn overwegingen en ethiek is niet meer belangrijk, het collectieve belang gaat dwingend voor. De aloude betekenis van solidariteit: je neemt de zorg (de wapens?) op voor de ideologie van het collectief. Je neemt de zorg op je om geen last te hebben van controleurs en moraalridders. Steeds meer raakt het Hart onbewogen, het gaat veeleer om zorgen om jezelf veilig te stellen. Je vindt het collectivisme in samenlevingen die neigen naar totalitarisme en dictatuur.
Psycho-dynamiek
Zorgen voor de ander kan voor iemand een manier zijn om een plek in het systeem te verwerven. Al jong leren ze dat door te zorgen voor één van de ouders, of voor andere opvoeders, je die plek, goedkeuring en erkenning, at all costs, kunt krijgen. Later zijn het mensen die gewend zijn zichzelf weg te cijferen, de ander altijd voor te laten gaan en die moeilijk voor hun eigen vragen en behoeften opkomen. Zorgen voor is zodanig geïnternaliseerd, dat ze ook in het volwassen leven doorgaan met zorgen voor. Zorgen om een plek te hebben, ergens bij te horen. Om erkend te worden.
Het bewustzijn van de Aarde
Mijn Hart raakte bewogen door het bewustzijn van Moeder Aarde
Zorg die opwelt uit dat deel van jou dat is verbonden met het bewustzijn van Moeder Aarde en de cyclus van Leven-Dood-Leven. Ikzelf ontdekte die verbinding door de oerkracht van de Geboorte. Toen ons oudste kind geboren werd, spoot de power van de Leeuwin door mijn bloed. Alle twijfels of ik wel goed zou kunnen zorgen voor mijn kind, waren door deze oerkracht in één klap verdwenen. Als vanzelf, zonder mentale afwegingen en emotioneel wikken-en-wegen, stortte ik mij in het moederschap. Ik voelde een ongelooflijk sterke impuls uit de Aarde om er volledig voor te gaan. Mijn Hart raakte bewogen door Moeder Aarde.
Het is dezelfde impuls die ik ooit voelde bij de zorg voor mijn oude ouders, voor een stervende vriendin, voor dolende cliënten die zonder betekenis te voelen door het leven klunen. Voor iedereen die op de grens van dood-leven, werkelijk of existentieel, mijn hulp zocht. Daar voelde ik hoe het bewustzijn van Moeder Aarde door mij heen werkte met Haar dragende, verzorgende en koesterende kracht. Zorgen gevoed door het bewustzijn van Moeder Aarde, in afstemming met Leven-Dood-Leven. Het is vanzelfsprekende zorg, zonder plicht te voelen. Juist in dit grensgebied aan het einde en het begin van het Leven. Van cycli.
Vragen
Terwijl de kuikens van de Canadeese Gans door het gras scharrelen, borrelen bij mij de Vragen op.
Hoe maken we contact met dat deel in onszelf dat is verbonden met het bewustzijn van Moeder Aarde? Hoe maken we dat bewust in onszelf? Kun je de stroming van de kosmische ordening van Leven-Dood-Leven ergens gewaar worden in je eigen Aandacht?
En: Wat betekent het voor ons dagelijks leven om te putten uit deze bron? Hoe bieden we dan zorg in de kosmische ordening, zoals ik leerde bij de Maori’s? Zorgen voor het landschap, de gemeenschap en het heilige (mystieke of magische)? Zoveel Vragen.
Laten we daar samen eens over spreken.