‘Mij een zorg’, het thema van de maand april, de maand van de filosofie. Ongelukkig gekozen?
Het aangeboden thema draait om onze wens voor een zorgeloos leven, om het uitbesteden van zorg (technologie, lage loners) en om democratie als een verdelingsvraagstuk van zorgverantwoordelijkheden. Nadat je uiteraard eerst hebt vastgesteld wat zorg en verantwoordelijkheid betekenen.
‘Mij een zorg’ reflecteert sowieso een wereldbeeld: het draait om mij, ik heb het voor het kiezen en ik ben losgezongen van de context, helemaal op mijzelf staand.
Laten we eens Ruimte nemen om ‘mij een zorg’ zelf te doordenken vanuit een inheems wereldbeeld.
Wanneer ik Stil op mijn bankje zit, komt het vennetje tot Leven; de zachte bries, de waterdieren, de vogels, de bomen aan de overzijde. Alles hangt hier met elkaar samen. Oók mijn aanwezigheid op het bankje op deze plek. Ik ben hier niet alleen.
Liever luisteren? Klik hier
Samenhang
Wanneer je ‘mij een zorg’ denkt vanuit een inheems wereldbeeld, dan ervaar je dat er een samenhang is tussen zorg voor de gemeenschap, zorg voor het landschap en zorg voor het mysterie. Zorg voor de gemeenschap betekent, dat je óók zorg voor het landschap en het mysterie hebt. Een gemeenschap leeft altijd in de context van een landschap. Landschap kleurt de cultuur. En landschap heeft op zijn beurt zijn context in het mysterie: Nature Intelligence.
Gerelateerd
Met een inheems wereldbeeld begrijp je dat gemeenschap, landschap of mysterie betekenis en Leven krijgen, omdat zij gerelateerd zijn tegen de achtergrond van de Levenskracht van de Aarde. Een gemeenschap wordt levend door het land en het mysterie. Mysterie leeft, omdat de gemeenschap er Aandacht en respect voor heeft. Landschap leeft, omdat de gemeenschap ermee samenleeft, het verzorgt, bebouwt en Ruimte geeft. Het land geeft het mysterie een context om zich te uiten. Net zoals de gemeenschap. Een levende gemeenschap geeft een context voor de werking van het mysterie.
‘Mij een zorg’ is het besef dat gemeenschap, landschap en het mysterie gerelateerd zijn, en dat deze relatie betekenis èn meer overlevingskans heeft door deze samenhang. Zonder samenhang geen relatie, geen Leven en betekenis.
Een zorgeloos leven
Wanneer je het Leven begrijpt als een gladde ijsbaan, dan voltrekt het zich vanzelfsprekend, zonder dat je daar ook maar één moment zorgen over hoeft te hebben. Maar dan ga je er aan voorbij, dat de gladde ijsbaan ook iets van jou vraagt. Hoe meer je je bewust bent van deze wederkerigheid en hoe meer je je op die wederkerigheid kunt afstemmen, hoe zorgelozer je bestaan in potentie zou kunnen zijn. Eenvoudigweg omdat een Leven afgestemd op Nature Intelligence de weg naar een levensondersteunend leven is. Een Leven dat levensondersteunend wordt geleefd, voorkomt veel zorgen.
Zorg uitbesteden
Het heeft mij altijd verbaasd dat zorg het eerste is dat we uitbesteden. Er komt een werkster voor ons huis, er is een kinderopvang voor onze kleine kinderen, zorg van zieken besteden we uit aan technologie, onze zielszorg besteden we uit aan instituten en spiritueel ondernemers. Onze zorg voor het team besteden we uit aan adviseurs en regeren laten we over aan consultants. En steevast hoor je in de argumenten ‘dan heb ik meer tijd voor mijzelf’ en ‘de deskundige weet het beter’. Hebben we daarmee de gladde ijsbaan te pakken?
Hoe draag je zorg voor de gerelateerdheid van gemeenschap, landschap en het mysterie, wanneer je de zorg uitbesteed? Maak je daar eens een beeld van. Hoe instrumenteel wordt dat dan?
Zorgverantwoordelijkheden
Zo’n woord waar ik pukkels van krijg, excuseer me. Zorgverantwoordelijkheden klinkt erg ambtelijk en nodigt uit tot een afweging. Interessant vind ik dan welke afweging gemaakt wordt, welke waarde of norm hanteer je? Hoe mentaal, of niet, is dat? ‘Mij een zorg’? De afwijzing of doorschuiven van de verantwoordelijkheid ligt op de loer. Moet je dan alle verantwoordelijkheid op je schouders nemen? Nee, uiteraard niet, maar welke verantwoordelijkheid heb je wèl? Je bent vooral verantwoordelijk voor onze gezamenlijke basis, onze common ground.
Common ground
Wanneer we ons realiseren dat ons bestaan draait om onze individuele en collectieve wederkerige relatie met de Levende Aarde, dan kunnen we een antwoord vinden op de groeiende problemen in onze gemeenschappen (eenzaamheid, regressie van sociale vaardigheden, ongelijkheid), landschappen (manicured, ontzield, roofbouw) en het mysterie (ontheemd voelen, eigen kracht niet voelen, uitputting en ziekte).
We zijn onze common ground verloren: het besef dat wijzelf, in relatie met het landschap en het mysterie, een gezamenlijke basis hebben. ‘Mij een zorg’ zou moeten gaan over deze gedeelde basis, deze common ground. Hoe ervaar je deze relatie, deze gedeelde basis?
Deep ecology
Hoe leer je deze common ground kennen?
Het zijn bij uitstek mijn lange wandelingen, geregeld meerdere dagen aaneen, in de Natuur. De lange uren alleen onderweg, luxe thuislaten, zonder taal. Stilaan kan ik mijzelf dan openen voor de communicatie met de vogels, de weersomstandigheden, voor het intieme wezen van het landschap. Het seizoen, de bloemen, de sporen van dieren. Voelen dat ikzelf steeds dieper in de Samenhang van dit alles zak, mijn plaats in het Geheel der Dingen, hoe mijn perspectief verruimt en dan het mysterie opent: een Magisch Moment van Eeuwigheid. Wanneer ik vanuit dat perspectief dan weer mijn eigen Stille Vertrekpunt voel in de gemeenschap, wat mij daar te doen staat, afgestemd op Nature Intelligence.
‘Mij een zorg’ krijgt een diepe basis in mijn eigen deep ecology: een diepe ervaring, diep luisteren en een eigen diepe ecologie doorsnappen van gemeenschap, landschap en het mysterie.
Liever luisteren? Klik hier